ZaGAJnikzycia

Mama mojej Mamy… Kiedy wspominam ją dzisiaj z perspektywy czasu, śmiało mogę powiedzieć, że była „kobietą” mojego życia. Dlaczego? Bo w wielu sytuacjach, które miały miejsce w moim wczesnym dzieciństwie, a później - młodości, była drugą, jak nie… pierwszą mamą. Począwszy od codziennej opieki, robienia śniadań, obiadów i kolacji, pierwszego (wspólnego) papierosa, aż po nowinę o narodzinach mojego syna Juliana, którą podzieliłem się z nią jako najbliższą mi osobą.           Jako pierworodny wnuk babci Wincentyny, nazywanej przez wszystkich - Wiesią, cieszyłem się określonymi przywilejami. Mogłem na przykład dokonywać wyboru dania przygotowywanego na obiad i prosić niemal o wszystko. Ale żeby nie było zbyt różowo, miałem też swoje obowiązki, poczynając od robienia zakupów, prac w ogródku działkowym na Radziwiu koło Płocka po drugiej stronie Wisły, sprzątania mieszkania oraz grobów na święta, a  kończąc na byciu kierowcą, starszej już - bądź co bądź - Pani...

Ciągle gonimy. I ciągle nam mało... pracujemy, bo chcemy więcej.  Tracimy relacje, bo nie mamy czasu, a ten który mamy poświęcamy na coś, co w rzeczywistości ulotne... Musimy więcej posiadać. Nie zastanawiając się nad tym po co to wszystko? 7.00… dzień jak co dzień… to będzie kolejne 14 godzin owych doświadczeń i lekcja życia… w ruchu,  z ludźmi i dla ludzi… oczywiście maile, wiadomości na whatsapp które swój początek mają o 5.44. 8.31… telefon… kontrahent… o płatność za fakturę, której termin minął wczoraj. Chodzi o kwotę 430 zł... bo jak twierdzi wystawca, coraz częściej zdarza się że ludzie nie płacą... a więc parcie na wszystkich i bieg do mety z wydzwanianiem trzeba zacząć...  9.25. Stanisława obierająca ziemniaki przychodzi z prośbą, że chciałaby więcej godzin - bo te które ma (168) nie wystarcza na utrzymanie domu i pokrycie kosztów życia. A więc ciśnie o każdą minutę w grafiku, żeby mieć więcej, bo przecież trzeba utrzymać rodzinę. Kupić chleb, który obecnie koszt...

Wczoraj minęło 38 miesięcy, odkąd otworzyliśmy nasze drugie Gary Babci Krysi. Dla mnie był to powrót po latach do miasta, w którym się urodziłem. Ba... był to powrót na osiedle, na którym się wychowywałem przez 20 lat od urodzenia.  Z miejsca naszej restauracji, widzę swój balkon i wracają wszystkie osiedlowe wspomnienia.  Kiedy w październiku 2018 roku, podejmowaliśmy decyzję o uruchamianiu drugiej restauracji, nie myśleliśmy że świat tak bardzo się zniszczy. Że wartości i drugi człowiek przestanie mieć dla pierwszego jakiekolwiek znaczenie. Że roszczenie i poziom chamastwa urosną do skali niebotycznej. Nie zdawaliśmy sobie do końca sprawy, że ilość sfrustrowanych ludzi i Seniorów będzie tak ogromna. Nie mieliśmy w tym zakresie wiedzy, podobnie jak nasi Seniorzy nie mają wiedzy chyba do końca, że my nie musimy dawać obiadów w naszych restauracjach z rabatem 50 % i karmić starszych mieszkańców Płocka za 11.00. zł dziennie, bo nie prawdą jest mit że mamy dofinansowania na te dz...

Ze średnią częstotliwością kilka razy w tygodniu jestem pytany przez ludzi dlaczego to robię? Dlaczego jako zadanie w życiu przyjąłem sobie działanie na rzecz osób starszych.  Odpowiedź w tym temacie jest bardzo prosta... - Gdybym miał ich swoim życiu po prostu bo mnie nie było.   Tak w jednym zdaniu wygląda odpowiedź na to pytanie. Z reguły Ci którzy pytają, nie do końca rozumieją idę funkcjonowania tego miejsca. Z reguły oni nigdy u nas nie byli, niewiedzą jak żyjemy niewiedzą jakie łączą nas relacje, niewiedzą jak na codzień wygląda nasza funkcjonowaniu. Ci którzy nas odwiedzają, którzy wejdą do nas - prawie nigdy nie chcą od nas wychodzić. Bo łączące nas relacje to coś więcej niż tylko przvzpadkwoa znajomość lub skazanie na siebie. My stanowimy jedną wielką rodzinę ASa a w rodzinie tej wyznajemy zasady wzajemnego szacunku, sympatii, zaangażowania i wzajemnej pomocy. Sytuacji gdzie możemy mówić o wzajemnym wsparciu jest bardzo wiele. Przytoczę kilka z nich, bo to też pokazu...